దూరం - దగ్గర

ప్రియా!


నిలువెత్తు సాక్ష్యంగా నువ్వు నా చెంత లేనపుడు
ఎంత దగ్గరలో ఉన్నా వేయి యోజనాల దూరమే,


నా మనసులో ఆసాంతం నీవు నిల్చినపుడు మాత్రం
ఎంత దూరంలో ఉన్నా కౌగిలిపాటు దగ్గరే...

నీ చలనచిత్రాల జ్ఞాపకాలు...

... పగిలిపోయిన హృదిలో
నీవొదలిపోయిన జ్ఞాపకాలు,
... రగిలిపోయిన మదిలో
నిలిచిపోయిన నీ చలనచిత్రాలు

కలసి... వెరసి...

వెర్రెక్కిస్తున్నాయంటే నమ్మగలవా...
ప్రియా!
వెక్కిరిస్తుంటే మాత్రం నువ్వు చూడగలవా?

ఆమె చూస్తే కనుక...

ఆమె చూస్తే కనుక, ఆమె వెనుకే పడక
ఆమె వెంటే నడక, నడక మించిన పరుగు...
వగర్చి వగర్చి...

... పరుగులెడితే నీవు జారిపడతావు,
తెరిచిఉంచేవూ హృదయం పగిలిపొయ్యేను,
నలిగిపోయిన పయనం బరువు తోచేను,
ప్రాణముంటేనా బ్రతుకు? కాష్టమల్లే నడచు...

ప్రభూ...

... రాధను మాత్రం కాను,
ప్రేమారాధనను నేను,
బాధను మాత్రమే కాను,
యదార్ధగాధను నేను.

కృతజ్ఞతలు...

... నేనే నీకు చెప్పాలి కన్నా కృతజ్ఞతలు
నీవన్నీనేను దోచుకున్నాను,
జ్ఞాపకాల పుస్తకంగా దాచుకున్నాను,
ఎపుడు కావాలంటే అపుడు చదువుకుంటాను...

నా లోకం నుండి లోకానికి...

ప్రియా !

..........................నీవు లేని చోట నేనున్నా

......................... నీ చెంత నేలేకున్నా...
దరి చేరని దారుల మాటున
మాటే మౌనం... మనసే ధ్యానం...

......................... జపించు మనసున పుట్టిన
......................... జనించు ఊహల సృష్టి...

ఈ కవనం... ఈ కధనం...

గతమైన వర్తమానం

మేడమెట్లపై

శీతాకాలపు సాయంత్రపు నీరెండకు ఎదురుగా కూర్చుంటే
గతమంతా వర్తమానమైనా, వర్తమానం మాత్రం గతంలో నిలిచినట్లు...

చేతిలో కాఫీ కప్పు, మనసులో నీ ఆలోచనలు
వెరసి మనసొక వేదికైతే జరిగేదంతా వేడుకే మరి...

నేను - నువ్వు - నీ అల్లరి - నును వెచ్చని నీ చేతుల్లో నా మోము
దరిచేర్చుకునే నీ అధరాలు... సిగ్గుల సాక్ష్యులకాధారాలు...

వద్దని అంటానే కాని పొమ్మని విదిలించని నా మనసు, కావాలనిపించే వయసు...
ఆ తరువాతైనా ఆగని నీ పయనాలు, నన్నంతా వేదికేసే నీ నయనాలు...

నేనెంత ఒదిగినా, నీ ఒపికంతా ఊపిరులై ఎగిసేవేళ
నా అణువణువూ మనసునే నింపుకుంటాను, నీవిచ్చే అనుభవమంతా జ్ఞాపకమై నిలుపుకుంటాను...

చివరకి నా చేతులే నన్నుకౌగిలించుకునేవేళ
ఈ వర్తమానపు వేదికపైకి సిగ్గుతో తలదించుకొని తిరిగి వస్తాను

అయినా ఇవన్ని తిరిగి తిరిగి చేస్తాను
నువ్వు తిరిగొచ్చే వరకూ... మరల 'అది' చేసేవరకు...

నీ రూపు

ఇంతకుమునుపు నేనెన్ని కాలాలు నీతో గడిపిఉందును గాక
ఆఖరిసారి నా కనులు చిత్రించిన నీ రూపమేనాకపురూపమై
నా మనో:ఫలకం నా ముందు ఉంచుతుంది
కనులు మూసినా కనులు తెరిచినా...
... తిరిగి మరల నిన్ను గాంచేవరకూ

నిస్తేజం

లోకమెపుడూ నిందిస్తుందని,
నగుబాట్లు, కట్టుబాట్లు వెల్లువెత్తుతాయని
పాపపుణ్యాలు, సంప్రదాయాలు అసలంటూ ఉన్నాయని,
బంధాలు, బాధ్యతలూ బంధిస్తున్నాయని,
ప్రియా!...
కాలరాయబడిన ఉద్యమంలా
నిజాయితీతో నిండినదైనా మన ప్రేమ
అన్నిటి వెనుక ఉండిపోయింది
అసలేంకాకుండా పోతోంది...
తీపి జ్ఞాపకాలను మోసుకొంటూ
చేదు వాస్తవాన్ని తలచుకుంటూ ...