చేరరావే ప్రియా!
హృదయం ముంగిట స్నేహమనే ముగ్గు వేసి
ప్రేమ అనే పేరంటానికి ఆర్తి అనే ఆహ్వానాన్ని పంపి
ఎద సాక్షిగా ఎదురుచూపు చూస్తున్నా -
మబ్బుల మాటున మాట మాత్రంగా నైనా చెప్పకుండా
మరుగున పడిన మసక వెన్నెలలా నువ్వు,
మేఘాల అప్పగింతల నుండి వెలువడి
చినుకెపుడు తన దోసిట చేరుతుందా అని
తల పైకెత్తి చూసే ముత్యపు చిప్పలా నేను -
ఇలా ఇంకెంత కాలం ప్రియా ఈ విరహం?
ఇదే శాశ్వతమై పోతే విరహం కాస్తా విరాగమై పోదూ?
ప్రేమకు కథలు ఉంటే బాగుంటుంది కాని వ్యథలు ఉంటే ఏం బాగుంటుంది చెప్పు?
